towarzysz

towarzysz I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos V, lm M. -e, D. -y {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'osoba towarzysząca komuś, spędzająca z kimś czas; kolega, kompan': {{/stl_7}}{{stl_10}}Bliski, nieodłączny, przygodny, serdeczny, wierny towarzysz. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'forma tytułowania używana zamiast {{/stl_7}}{{stl_8}}pan {{/stl_8}}{{stl_7}}wśród członków partii socjalistycznych i komunistycznych': {{/stl_7}}{{stl_10}}Głos zabrał towarzysz Nowak. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}towarzysz II {{/stl_13}}{{stl_8}}zaim. odm. jak rz. mos V {{/stl_8}}{{stl_7}}'wariant zaimka {{/stl_7}}{{stl_8}}pan {{/stl_8}}{{stl_7}}używany głównie w funkcji zwrotu adresatywnego we wzajemnych kontaktach członków partii lewicowych': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pamiętajcie, towarzysze! Towarzyszu, zgłoście się do pierwszego sekretarza! {{/stl_10}}